Kepriye Berfikir kanggo dirimu dhewe

Kita nembe tekan puncak gunung datuk sawise pendakian panjang. Aku lungguh karo kanca anyarku, Adzak, lagi nikmati pemandangan. Ora let suwe, obrolan kita dadi topik agama.

“Aku pamikir bebas,” ujare Adzak. “Aku duwe pinemuku dewe babagan donya.”

“Oh ya,” jawabku. “Aku wis krungu akeh nom-noman Malaysia sing dikenal minangka pemikir bebas.”

Adzak gumuyu. “Kita kudu berpikir kanggo diri kita dhewe. Ana akeh kebingungan liyane. Kuwi bakal gawe njenengan mumet.”

“Nanging kepiye yen kowe mulih menyang omah?” pitakon ku. “Ing Malaysia kene, akeh nom-noman sing ngarani dheweke dhewe pemikir bebas, nanging ing omah, njenengan kudu melu tatacara Islam utawa Buddha. njenengan ngomong apa marang wong tuwamu?”

“Aku ora ngomong apa-apa marang wong tuwaku,” ujare Adzak. “Aku mung manut apa sing dikarepake wong tuaku. Aku bisa mikir kanthi bebas, nanging tetep kudu dak simpen dhewe.”

Apa Pemikir Bebas iku Penting?

Ing sawetara wilayah ing donya, duwe kapercayan sing salah kang bisa nyebabake njenengan dikucilake saka komunitas, dipecat saka pekerjaan, utawa malah dipateni. Berpikir kanggo dirimu dhewe bisa mbebayani. Nanging kuwi penting?

Donya kita dikebaki gagasan kang apik lan ala. Salah siji cara penting kanggo miwiti nyaring metu kang apik saka kang ala yaiku kanthi mikir lan ngomong bab iku. Yen njenengan tuku barang sing larang regane—kaya emas, safron, utawa iPhone—njenengan ora mung mbayar lan nggawa barang iku menyang omah. Njenengan bakal mriksa lan mbandhingake karo produk pesaing kanggo mesthekake yen njenengan entuk kualitas sing paling apik. Gagasan ya kudu diperlakukan kanthi cara sing padha.

Ana akeh kebingungan ing donya iki, lan dadi luwih ala nalika wong nyoba memaksakan gagasane sing bingungake iku ing masyarakat. Idinana aku nyritakake bab nubuatan kang penting marang njenengan. Ing kitab lawas sing disebut “Wahyu Yesus Kristus,” ana ramalan nyritakake wong-wong sing padha nyoba meksa wong liya bab pandangan agamane sing mbingungake: “Wus rubuh, wus rubuh Babil, kutha kang gedhe iku, kang wus ngendemi sakehe para bangsa kalawan angguring hawa-nepsu laku jina” (Wahyu 14:8).

Tembung-tembung simbolis iki ora susah dingerteni. Babil kuwi kutha kuna sing misuwur, nanging jenenge tegese “bingung.” Kutha iki “rubuh” ora amarga dheweke bingung nanging amarga dheweke ora pengin ninggalake kebingungane. Dheweke mbujuk bangsa-bangsa supaya melu laku cabul rohani—yaiku, ngiyanati Gusti Allah kanthi nyampur ibadah palsu lan bener. Gagasan-gagasan palsu iki dinormalisasi lan ditrima. Nubuatan bab “Babil” iki nuduhake entitas spiritual ing saindenging jagad sing ora mung normalake kesalahan spiritual, nanging pungkasane bakal nyoba meksa wong-wong sing tetep teguh manut kebenaran.

Wahyu saka Yesus Kristus ngramalake iki bakal kelakon ing jaman kita. Mungkin njenengan wis weruh kedaden iki. Apa ana wong sing makili Gusti Allah kanthi gagasan palsu? Apa njenengan rumangsa ora kepenak ing kalbu? Ya, iki sebabe kebebasan mikir iku penting.

Kepriye Berfikir kanggo dirimu dhewe

Umume wong puas melu agama saka komunitase. Dheweke ora padha mikir liwat kepercayaane. Dheweke ngetutake tradhisi agama sing ora masuk akal utawa nyebabake cilaka luwih akeh tinimbang kabecikan. Kadhangkala, malah para pemimpin agama, sing mesthine nuduhake menyang kita dalan menyang Gusti Allah, dheweke kebak kebobrokan.

Kepiye carane kita bisa nemokake kebenaran? Aku menehi saran yaiku kita percaya marang para nabi. Kena apa? Ana telung alesan:

1. Para nabi nuduhake kawruh sing nggumunake babagan masa depan. Nabi Daniel mredhiksi munggahe Eropah menyang posisi sajarah kolonisasi donya. Yesus Kristus (uga dikenal minangka Isa Al-Masih) mredhiksi kehancurane Yerusalem ing taun 70 M. Nabi Musa mredhiksi sajarah Ismael nganti pungkasane jaman.

2. Para nabi nuduhake kawruh ilmiah sing luar biasa babagan kesehatan. Nabi Musa, sing urip kira-kira 3.500 taun kepungkur, nerangake karantina, pembuangan limbah sing higienis, lan prinsip-prinsip sterilisasi. Piyambake mbagi kewan dadi halal lan haram. Lan ngandika marang kita supaya ora mangan getih utawa lemak nalika kita mangan daging halal. Malah saiki, wong-wong sing melu aturane Allah bab diet lan sanitasi urip 15 taun luwih dawa tinimbang masyarakat umum.

3. Gusti Allah paring wangsulan marang pandongane wong-wong sing bertakwa marang Panjenengane lan sing pracaya marang para nabine.

Tulisan-tulisan para nabi kebak tuntunan—nanging ben isa entuk paedah, awake dhewe kudu sinau mikir kritis, nguji kapercayan, lan mriksa bukti-bukti iman kita. Mikir minangka bageyan penting saka agama sing bener.

Saiki, apa sing kedadeyan nalika kita neliti sawijining kesalahan? Bisa uga katon bener wiwitane. Nanging nalika kita ngupaya bukti, kita mulai ndeleng masalah-masalah karo ide kasebut.

Kebenaran iku mung sawalike. Ora bakal kelangan apa-apa yen dipriksa kanthi teliti. Luwih akeh kita nyelidiki, luwih akeh kebenaran sing kita deleng.

Wong-wong sing percaya kudu dadi wong sing paling wicaksana ing donya amarga Gusti Allah nuntun kita ing dalan kawicaksanan. Yen njenengan dhewe nemokake kahanan sing ora diidini mikir kanthi bebas utawa takon, mula iku dudu saka Gusti Allah. Panjenengane ngundang kita kanggo menyelidiki kanthi seksama amarga kabenaran cukup kuwat ngadek kanggo diselidiki. Nanging Babil ngapusi njenengan supaya goroh lan njaga njenengan ana ing kono kanthi nutup lawang upaya intelektual.

Yen njenengan bingung banget lan rumangsa kaya ing Babil, sumingkira! Tekaa ing dalan kawicaksanane Gusti. Berpikir kanggo dirimu dhewe lan takon pitakonan sing teliti. Njenengan ora bakal kuciwa.

Apa njenengan pengin ngerti luwih akeh babagan Wahyu Yesus Kristus? Kontak kita ing informasi ana ing bagian mburi kertas iki.