Ҷазои одилона барои дарду алами ба ман расонидашуда

Ба азобҳо хотима бахшида мешавад. Дар ин китобча дар бораи зане, ки ӯро таҷовуз карданд ва дар бораи муборизаи ботинӣ дар интизории адли ниҳоие, ки Худо бар бадкорон анҷом медиҳад, нақл карда мешавад. Дар он дар бораи он нақл карда мешавад, ки чӣ тавр Исо пешвоёни риёкорро маҳкум кард ва ваъда дод, ки ба манфиати онҳое, ки азоб кашидаанд, доварӣ мекунад. Агар мо худамон хато карда бошем, он гоҳ мо метавонем омурзиш ёбем, зеро Худованд Исои Масеҳ дар салиб барои мо азоб кашид.