Ҳуқуқ ба мансубият

Таҳқиқотҳои иҷтимоӣ ба мавҷудияти он чизе ишора мекунанд, ки мо онро «умқи сохтори динӣ» меномем, ки инсон дар доираи он талоши ба даст овардани таҷрибаи трансендентиро мекунад, ҳатто агар пайрави ошкорои дин ҳам набошад. Мо ҳама ба касе ё чизе саҷда мекунем. Ва ин ҳуқуқи дахлнопазири мост, ки ҳиссаи асоси мансубияти моро ташкил медиҳад. Саҷда ҳамеша бояд натиҷаи интихоби озоди инсон бошад ва ҳеҷ гоҳ зӯран таҳмил нагардад. Китобча инчунин аз хатари паҳнсозии маҷбурии саҷдаи динӣ, ки ба нубувват дар бораи ҳодисаҳои оянда мувофиқат мекунад, огоҳ месозад.