Ku të gjejmë kuptimin e jetës?

Pjetri hapi derën e shtëpisë së tij të fëmijërisë. Çarçafët e pluhurosur i mbuluan mobiljet, pikërisht ashtu siç i kishte lënë gjashtë vjet më parë kur i vdiq nëna. Ai eci ngadalë në mes të dhomës. Ai thithi aromën e vjetër, të njohur të fëmijërisë, duke shpresuar të ndjente diçka ngushëlluese.

Në vend të kësaj, ai ndjeu të njëjtën zbrazëti që e kishte ndjekur për muaj të tërë. 

Ishte një ndjenjë e errët pikëllimi që asnjë dëfrim, pije, mjekim apo gjumë nuk mund ta largonte. Mpirja e përndiqte në jetën e tij të zënë në qytet dhe e ndoqi madje në rrugën e gjatë të kthimit në shtëpinë e fëmijërisë në fshat. Ai kishte menduar se ardhja në shtëpi do të sillte kujtime të lumtura, por nuk ishte më njësoj. 

“Çfarë kuptimi ka jeta?” pyeti Pjetri me zë të lartë. “Ti je lindur, punon nga agimi deri në perëndim, shikon të vdesë familja dhe pastaj vdes edhe ti. A është kjo gjithçka që marrim nga jeta?” 

I acaruar, ai doli dhe u ul përjashta. Një udhëtim kaq i gjatë për asgjë! mendoi ai. Pse të jetoj? 

Ndjenja të çuditshme

Pjetri vuri kokën në duar dhe mendoi gjatë për jetën. Kur më në fund ngriti sytë, dielli ishte ulur drejt horizontit. Vija të shkëlqyera të kuqe dhe portokalli ngjyrosën qiellin. Për një moment, skena tërhoqi vëmendjen e Pjetrit. Bukuria flakëruese e qiellit bëri që zemra e tij të shtrëngohej në një mënyrë të çuditshme. Dukej sikur bukuria dhe mirësia ekzistonin ende diku “atje”, diku përtej botës së tij fizike.

Ai qëndroi jashtë derisa rrezet e fundit shumëngjyrshme u shuan dhe u shfaqën yjet. Në fshat, aq larg nga qyteti, yjet shkëlqenin qartë në qiellin e zezë të natës. Pjetri u ndje i vogël dhe i parëndësishëm. Papritur, duke shikuar lart, ai ndjeu një prani të padukshme, të pashpjegueshme, sikur të mos ishte vetëm. Ai shikoi përreth por nuk pa askënd.

“A ekziston, o Zot?” e pyeti qiellin. Ndjenja të çuditshme iu trazuan në gjoks.

Pjetri, si shumica e të rinjve në vendin e tij, nuk ishte shumë fetar. Ai i festonte shpesh festat fetare me të afërmit të moshuar, por ngarkesa e karrierës së tij nuk i la shumë kohë për të menduar për çështjet shpirtërore. E megjithatë, ai e dinte se nuk ishte e lehtë të përjashtohej mundësia që të ekzistonte një Krijues.

Ligjet sistematike dhe dizajni

Pjetri kishte studiuar biologji në shkollë dhe shpesh ishte befasuar nga rregulli dhe dizajni i sofistikuar i shfaqur nga organizmat e gjallë. Nëse bota e mahnitshme natyrore ishte projektuar në mënyrë inteligjente, atëherë ndoshta do të kishte kuptim dhe rëndësi edhe për jetën e tij.

Ai mendoi për ligjet sistematike dhe rregullsitë e natyrës. Duke qenë i dhënë pas shkencës, ai e dinte se mund të kuptonte dhe të mësonte për natyrën, për shkak se rregullat e saj ishin gjithmonë të njëjta. Masa e një elektroni ishte e njëjtë kudo; shpejtësia e dritës ishte konstante; dhe forca gravitacionale mbeti e njëjtë pa ndonjë ndryshim të rastësishëm. Shkenca nuk do të ishte kurrë e mundur nëse nuk do të kishte ligje shkencore, mendoi Pjetri. E megjithatë, ligjet kanë ligjdhënësit, apo jo?

Pjetri mendoi se si nevoja për një “ligjdhënës” zbatohej edhe për problemin e origjinës së jetës. Asnjë laborator në botë nuk e kishte kuptuar ndonjëherë se si të krijonte jetë nga pajeta. Nga erdhi organizmi i parë i gjallë? A është e vërtetë që jeta është thjesht rezultati i një aksidenti kimik? Ndoshta ka edhe një Jetëdhënës?

Universi dukej shumë i saktë, shumë i ekuilibruar, për të qenë rezultat i rastësisë. Pjetrit i bëri përshtypje që jeta e tij nuk ishte e parëndësishme. Bota që ndonjëherë ishte kaq armiqësore ishte gjithashtu një vend ku jeta mund të rritej dhe të lulëzonte. Ai kishte përjetuar humbje dhe pikëllim, por edhe mirësi, ngushëllim dhe dashuri.

Gjetja e qëllimit në jetë

Ndërsa hëna ngrihej lart në qiellin e natës, Pjetri u kthye brenda, duke shpresuar të flinte pak. Por ndërsa shtrihej në dhomën e gjumit të errët, dukej se nuk mund ta qetësonte mendjen. Ai dëshironte të dinte se jeta e tij kishte një lloj qëllimi.

Ai nxori celularin e tij dhe filloi të kërkonte në internet për idenë e dizajnit inteligjent. “Gjithkund rreth nesh, natyra zbulon shenjat e gishtave të Zotit,” tha një faqe interneti. Ai ndjeu se zemra i ngrohej çuditërisht.

Ai klikoi në një faqe tjetër dhe e gjeti veten duke lexuar një pjesë nga Shkrimet e Shenjta të Krishterë — Bibla.

“Adhuroni Atë,” thuhej, “që bëri qiellin, dheun, detin dhe burimet e ujërave” (Zbulesa 14:7).

Ideja ia mbushi zemrën me një ndjenjë të qetë dhe paqësore që nuk e kishte ndjerë prej kohësh. Nëse Zoti — një projektues inteligjent — do të ekzistonte, do të kishte kuptim ta adhuronim Atë.

Pjetri nuk e dinte saktësisht se si duket adhurimi, por vendosi të flasi me Zotin sinqerisht. “Zot,” foli ai në errësirë, “Kam shumë pyetje, por jam i gatshëm të shqyrtoj mundësinë që Ti ekziston. Dhe nëse Ti vërtetë ekziston, unë dua të të adhuroj Ty. Sepse nëse më ke krijuar, kjo do të thotë se jeta ime nuk është një aksident.”

Ndërsa fliste qetësisht në dhomë, ndjeu përsëri të njëjtën prani, por më fuqishëm. Ishte sikur po mbështillej me një batanije të ngrohtë e ngushëlluese, si një përqafim. 

“Zot, unë do të të kërkoj,” premtoi Pjetri dhe u duk sikur një pjesë e formueses u puthit në vendin e duhur. Ai nuk e dinte ende se çfarë do të zbulonte, por tani për tani, mjaftoi. 

Nëse dëshironi të mësoni më shumë rreth Krijuesit dhe qëllimeve të Tij për jetën tuaj, ju lutemi na kontaktoni në informacionin në fund të kësaj fletpalosjes.